Dinsdag, 10 augustus 2021
Dat sommige motoren vaker problemen hebben is bekend, maar er zijn merken, die er toch altijd weer uitspringen. Wij, Almer, Geert, Tonny en Wim, hadden afgesproken een tocht te rijden, die enige tijd geleden was uitgezet door de MC93 (Nijverdal). Helaas wilde de motor van Almer op het moment van vertrek niet starten. Dat werd veroorzaakt door een accu, die kennelijk niet de moeite nam om de BMW aan de praat te krijgen. Om kwart over 10 vertrokken we dus met zijn drieën vanaf het Esso tankstation aan de Oldeneelallee. Tonny nam het voortouw. Binnendoor ging het naar Heino om zoveel mogelijk verkeerslichten te mijden. In Heino pikten we de route van de MC93 op, die in zuidoostelijke richting ging. Via Raalte en Heeten onderlangs de Holterberg naar Holten. Daar reden we een voor velen onbekende weg in, die verhard leek, maar even later toch enige knipgaten bleek te bevatten, die vol water stonden, de Steenroddeweg. We zagen veel fietsers. Er was daar in de buurt een bekende startlocatie voor mensen, die gingen fietsen tussen Holten en Hellendoorn.
Vlakbij de bekende zendmast in Markelo aan de Stobbendijk was onze eerste stop met koffie van Tonny en stroopwafels. Daarna richting Laren, waar we ook nog een stukkie onverhard onder de wielen door lieten gaan. Daarna via Lochem, Zwiep, Bronkhorst, Veldhoek naar Sinderen. Daar brachten we een bezoek aan het Willemsbos. Deze vrijwel onvindbare plek is particulier eigendom. Wim en Tonny zijn daar regelmatig te gast. We kwamen tot de ontdekking, dat veel horecagelegenheden op dinsdag gesloten waren (of was het vanwege de gevolgen van de corona?) terwijl onze magen ondertussen behoorlijk begonnen te knorren. Gelukkig vielen we niet van ons stokkie want we hadden zelf wat eten en drinken meegenomen.
Via Megchelen, Azewijn en Braamt kwamen we in Wehl. Hier ging het even fout. Tonny stond droog en zocht een pomp om de dorst van zijn Cross Tourer te lessen. Deze afwijking van de route had consequenties en bracht ons op een verkeerd spoor. Hierdoor misten we een gedeelte van de route. Gelukkig konden we die in Baak weer oppakken. Bronkhorst lieten we dus even links liggen.
In Baak dachten we ons te verwennen met een portie lekkere kibbeling. De “drukte” bij de viskraam sprak echter al boekdelen. De kibbeling was van slechte kwaliteit. Deze stop hadden we achteraf gezien om 2 redenen beter niet kunnen maken. Want na een kleine vijf kilometer kwam Geert er ook nog achter, dat zijn RayBan nog bij de viskraam lag. Wij posteerden ons op een bankje bij de rotonde in Wichmond en deden ons tegoed aan de meegebrachte chocolademelk en eieren. Na een poosje verscheen ook Geert met bril. Hij liet zich het eitje en de frisdrank ook goed smaken. We vertrokken weer in de juiste richting en volgden de paarse lijn, die de navigatie ons toonde.
Via Almen en Harfsen kwamen we bij Bathmen weer in de provincie Overijssel. De tocht ging in de richting van Wesepe. Daar in de buurt werd nog een laatste stop ingelast. Ook Geert had nog het een en ander in de koffer. En dat kon hij toch niet weer mee nemen naar huis. De laatste stop stond in het teken van bananen, altijd goed voor een goeie maagvulling.
Bij vertrek ging er iets mis. De navigatie wees Tonny, die als eerste vertrok, rechtdoor. De weg was omzoomd door metershoge mais. Wim volgde en zag nog net in zijn spiegel dat Geert echter linksaf sloeg. Korte tijd daarna (zo vertelde Geert later) was hij gekeerd want hij moest volgens zijn navigatie toch de andere kant op. Hoe dan ook, vanaf hier scheidden zich onze wegen. Via Broekland en Elshof ging de route naar Lierderholthuis en vandaar waren het nog maar luttele kilometers voordat we Zwolle bereikten.
Al met al was het een donders-mooie rit. De Motorclub van Nijverdal wordt bij deze hartelijk bedankt voor het beschikbaar stellen van de route.
