Het is bekend, dat er maar weinig mensen zijn, die van vroeg opstaan houden. Ik (Tonny) ben er ook eentje van. Vanmorgen, zondag 12 juli 2020, was dat toch anders. Ik was gisteren vroeger dan normaal naar bed gegaan. Om 05:10 uur stond ik op. Het ontbijt had ik de avond tevoren al klaar gezet. Binnendoor rijdend naar de vertrekplek in Heino stopte ik even langs de Aalvangersweg voor een foto van de vroege ochtendmist. Wat is Nederland dan toch mooi.
Met Jan van L. vertrok ik (Wim) om 5.45 uur van huis in Schelle. De eerste felle stralen van de ochtendzon priemden op de Oldeneelallee in onze ogen en benamen ons bijna het zicht. Dat zou deze morgen nog wel een paar keer gebeuren. Tussen Wijthmen en Heino was ik getuige van een prachtig schouwspel: een dikke laag grondmist vlak boven de weilanden en een sfeervolle zonsopkomst. Een heel bijzonder tafereel op deze vroege zondag met bijna geen verkeer.
In Heino stond al een grote groep klaar om de Willem Schuurmantoertocht te gaan rijden, die door Wim D. was uitgezet. Van hem vernamen we dat de rit in 2000 deze naam gekregen had om daarmee eer te betonen aan Willem Schuurman, die op 16 mei 1999 was verongelukt. Hij was jarenlang een zeer actief lid van de Motorclub Zwolle e.o. en zette samen met Wim D. in de jaren 90 de vroeg-op toertocht uit, die dus in 2000 naar Schuurman werd vernoemd
In totaal vertrokken 19 motorrijders in de richting Dalfsen. Allemaal over weggetjes binnendoor en zo af en toe met een middenstreep. Via Ranserveen en Ruitenveen naar de Zwarte Dennen om vandaar via Rogat, Berghuizen en Veendijk naar Giethoorn te rijden. Via Scheerwolde kwamen we op onze rustplek aan bij het dorpje Wetering in het Nationaal Park “De Weerribben”. Onderweg was het bijzonder rustig, wat logisch is, want de meeste mensen blijken op zondag toch langslapers te zijn.
Zoals afgesproken had iedereen zijn eigen ontbijtje meegebracht of wat je dan ook maar tot je neemt op zondagmorgen. Daarna gingen we weer in kleine groepjes verder door toch wel het mooiste gedeelte van Overijssel. We kregen het gevoel dat er geen dijkje werd overgeslagen in de buurt van Ossenzijl, Slijkenburg, Schoterzijl en Kuinre.
Daarna weer via iets bekendere wegen richting Nederland, waar het plaatsnaambord “Nederland”, ondanks de hufterproof-palen, voor de zoveelste keer verdwenen was. De niet ronde palen waren zo te zien met de haakse slijper bewerkt. Na verloop van tijd kwam Zwolle weer in zicht. Volgens traditie van de laatste jaren sloten we de Willem Schuurman toertocht af met een kop koffie bij Van der Valk aan de Nieuwleusenerdijk.
Er werd daar op het terras ook nog geëvalueerd. Iedereen was enthousiast over het vroege tijdstip van de rit (met bijna geen verkeer op de weg) en het ontbijt in de openlucht. De suggestie was : kan de TC niet vaker zo’n rit op zondag organiseren? Geert S. zou het meenemen naar de TC. Rond elf uur zette iedereen weer zijn helm op, startte de motor en keerde – afgaande op de gesprekken op het terras – met een voldaan gevoel huiswaarts. Het was een “deksels” mooie rit. Wim D. bedankt. Wil je Wim zien rijden, klik op HIER.
Wim en Tonny
